支持模糊查询,支持通配符和拼音查询, 帮助 。
敲打铜锣。常用以警众、聚众。
引《元史·刑法志四》:“诸军官鳩财聚众,张设仪卫,鸣锣击鼓,迎赛神社,以为民倡者,笞五十七。”郭灿东 《黄巢》第三章七:“王处存 便命鸣锣收军。”
敲锣。
引《三国演义·第一二回》:「今夜初更时分,城上鸣锣为号,便可进兵。」《儒林外史·第四回》:「众回子心里不伏,一时聚数百人,鸣锣罢市,闹到县前来。」
["◎一种乐器,铜制,像盘,用槌子敲打出来。如 ~鼓经(戏曲打击乐各种谱式的泛称)。~鼓喧天。紧~密鼓。"]详细解释
["①鸟兽或昆虫叫。如 ~啭。~唱。~叫。~禽。鸟~。②发出声音,使发出声音。如 ~响。~奏。孤掌难~。③声明,发表意见、情感。如 ~谢。~冤。百家争~。④闻名,著称:“以文~江东”。"]详细解释
jī míng quăn fèi
yín míng
āi míng
míng yā
míng què
jī míng hú
jī míng qí shí
niú míng
léi míng
míng luán
tóng luó
míng jī
míng chán
míng xiăng
míng hào
shā luó
míng xián
míng zhēng
míng náo
míng lì
chá luó
nán míng gū zhăng
kāi chăng luó gǔ
kāi tái luó gǔ
xiào míng
rèn shēn ěr míng
míng qín lèi
liăng bù wā míng
bù píng ér míng
què míng zhào jí
āi míng bù zhǐ
dōng míng xī yīng
băi niăo tí míng
qí shān míng fèng
yī niú míng dì