支持模糊查询,支持通配符和拼音查询, 帮助 。
古代管乐器。葭,通“笳”。
吹奏笳笛。
引汉•张衡 《西京赋》:“发引和,校鸣葭,奏《淮南》,度《阳阿》。”
吹奏笳笛。参见“鸣笳”。
引《文选·谢灵运<九日从宋公戏马台集送孔令诗>》:“鸣葭戾朱宫,兰巵献时哲。”李周翰 注:“葭,笛也。天子行,鸣笛引路也。”
míng jiā ㄇㄧㄥˊ ㄐㄧㄚ
(1).古代管乐器。葭,通“ 笳 ”。 汉 张衡 《西京赋》:“发引和,校鸣葭,奏《淮南》,度《阳阿》。”
(2).吹奏笳笛。《文选·谢灵运<九日从宋公戏马台集送孔令诗>》:“鸣葭戾朱宫,兰巵献时哲。” 李周翰 注:“葭,笛也。天子行,鸣笛引路也。”参见“ 鸣笳 ”。
["①初生的芦苇。如 ~芦。~莩(❶芦苇中的薄膜;❷喻关系疏远的亲戚,如“~~之亲”)。②古同“笳”,一种乐器。"]详细解释
["①鸟兽或昆虫叫。如 ~啭。~唱。~叫。~禽。鸟~。②发出声音,使发出声音。如 ~响。~奏。孤掌难~。③声明,发表意见、情感。如 ~谢。~冤。百家争~。④闻名,著称:“以文~江东”。"]详细解释
jī míng ér qǐ
gǒu dào jī míng
hú míng xiāo zào
zhāo yáng míng fèng
míng què
jiān jiā yǐ yù shù
míng biān
fēng bù míng tiáo , yǔ bù pò kuài
míng jīn
xiāo míng
míng xiào
gǔ yuè qí míng
míng zōu
míng yuān
míng bāo
míng bì
míng qì
jiū míng
míng tuó
cháo míng diàn chè
míng náo
yǐn háng yī míng
míng yuè
hú míng yú chū
gòng míng qì
míng tiáo zhī shì
xiào míng
míng huáng
míng shén
hú míng yú shū
gū hóng āi míng
zhōng míng fàn
jǐng zhōng cháng míng
míng zhōng shí dǐng
yī niú míng dì